06.07.
Официјално отворање на фестивалот 21:00Ч
Локација „Сарај“ Ресен
 
- Говор на Градоначалникот на Ресен Јован Тозиевски
- Говор на Претседателот на фестивалот Јордан Плевнеш
- Прогласување на Брајан Мајклс (Германија) за Актер на Европа 2025 – Награда за животно дело
 
- Прогласување на добиниците на Клучевите на Преспа:
- Проф. Џемс Петифер, (Велика Британија)
- Проф. ​Никола Јанкуловски, (Македонија)
 
- Прогласување на добитниците на Големата Повелба „Балканот – Срцето на Европа“:
- Исмаил Кадаре (Албанија) - постхумно
- Танасис Триаридис (Грција)
- Љубомир Кекеновски (Македонија)
- Саша Драгиќ (Србија)
 
- „Плеј Шекспир“ – настап на студентите од класата на проф. Дејан Пројковски, ИУ Еуропа Прима - Скопје
 
 
07.07.
Локација „Сарај“ Ресен
21:00Ч
 
LEBENSRAUM, ЕКСПЕРИМЕНТ ВО ДОБРИНА (Грција)
Продукција: Tеатар Теато Парамитиас Теспротиас
Текст: Танасис Триаридис
Режисер: Јанис Димакас
Звук и музика: Јанис Јанакопулос
Настапуваат: Никос Теодору, Марија Анагностопулу

 
08.07.
Локација „Сарај“ Ресен
21:00Ч
 
УМЕТНИК НА ТАВАНОТ (Косово)
Продукција: Театар БЕСИЈАНА
Автор и режисер: Агрон Гергури
Во главната улога: Исмет Аземи
Асистент режисер: Лирим Белули
Специјален гостин-Глас: Енвер Петровци
Гласови: Синди Читаку, Јил Аземи
Сценографија: Артан Хасани
Композитор: Хисни Клинаку
 
09.07
Локација „Сарај“ Ресен
21:00Ч
 
НУШИЌ ЛИЧНО (Србија)
Народен театар на Тимочка Краина „Зоран Радмиловиќ“ Заечар и Фондација Нушиќ Белград
Текст и режија: Миодраг Илиќ
Настапуваат: Милош Танасковиќ, Давид Влајиќ
Гласови: Вујадин Милошевиќ, Наташа Петровиќ, Габријел Беќаревиќ, Бранислав Мијатовиќ, Ана Бретшнајдер, Теодора Стојковиќ, Миодраг Илиќ
Помошник режисер: Наташа Петровиќ
Дизајн на звук: Душан Пурешиќ
Сценографија: Мирко Стокиќ
Светло: Драган Марковиќ
Костими: Горица Илиќ и Билјана Ранѓеловиќ
 
10.07.
Локација „Сарај“ Ресен
21:00Ч
 
ФЕТИШИСТ  (Македонија)
Продукција: Народен театар Битола
Текст: Мишел Турние (Франција)
Актер и режија: Здравко Стојмиров
Музика: Пеце Брада Трајковски
Сценографија: Драган Ангелковиќ, Бранко Стојмиров, Здравко Стојмиров
Светло мајстор: Горан Петровски
Тон мајстор: Николче Терзиевски
 
 
10.07.
Локација „Сарај“ Ресен
22:30Ч

СЕГА МУ Е МАЈКАТА (Македонија)
Продукција: „ Алтернативен театар Пробатон“, Свети Николе
Текст: Горан Стефановски
Режија: Владо Денчов
Музика: Дарко Станојков
Светло, тон: Иван Гичев
Настапуваат: Стефан Ѓорчев, Антониј Ѓорѓиев
 
 
11.07.
Локација „Сарај“ Ресен
21:00Ч

ЈЕЛЕНА САВОЈСКА (Црна Гора)
Продукција КИЦ „Будо Томовиќ“, Центар за култура „Никола Ѓурковиќ“ од Котор и театар КОРИФЕЈ од Колашин.
Текст: Марија Сарап
Режија: Зоран Ракочевиќ
Настапува: Јелена Ѓукиќ
Музика: Бојан Пеко Миниќ.
 
-Свечено затворање и доделување на наградите

06.07.
Official opening of the festival 21:00
Location "Saraj" Resen
 
- Speech by the Mayor of Resen Jovan Tozievski
- Speech by the President of the Festival Jordan Plevnes
- Announcement of Brian Michaels (Germany) as Actor of Europe 2025 - Lifetime Achievement Award
 
- Announcement of the winners of the Keys to Prespa:
- Prof. James Pettifer, (Great Britain)
- Prof. Nikola Jankulovski, (Macedonia)
 
- Announcement of the winners of the The Grand Charter "Balkans is the Heart of Europe":
- Ismail Kadare (Albania) - posthumously
- Thanasis Triaridis (Greece)
- Ljubomir Kekenovski (Macedonia)
- Saša Dragić (Serbia)
 
- "Play Shakespeare" - performance by students from the class of Prof. Dejan Projkovski, IU Europa Prima - Skopje
 



07.07.
Location "Saraj" Resen
21:00
 
LEBENSRAUM, AN EXPERIMENT IN KINDNESS (Greece)
Production: Theato Paramitias Thesprotias Theater
Text: Thanasis Triaridis
Director: Yannis Dimakas
Sound and Music: Yannis Yannakopoulos
Performers: Nikos Theodorou, Maria Anagnostopouglou

​

08.07.
Location "Saraj" Resen
21:00
 
ARTIST IN THE ATTIC (Kosovo)
Production: Theatre BESIJANA
Author and Director: Agron Gerguri
performer: Ismet Azemi
Assistant Director: Lirim Behluli
Special Guest-Voice: Enver Petrovci
Voices: Sindi Citaku, YiI Azemi
Scenography: Artan Hasani
Composer: Hysni Klinaku
 
09.07
Location "Saraj" Resen
21:00
 
NUŠIĆ PERSONALLY (Serbia)
National Theater of Timočka Krajina "Zoran Radmilović" Zaječar and Nušić Foundation Belgrade
Text and Direction: Miodrag Ilić
Performers: Miloš Tanasković, David Vlajić
Voices: Vujadin Milošević, Nataša Petrović, Gabrijel Bekjarević, Branislav Mijatović, Ana Bretšnajder, Teodora Stojković, Miodrag Ilić
Assistant director: Nataša Petrović
Sound design: Dušan Puresić
Scenography: Mirko Stokić
Lighting: Dragan Marković
Costume design: Gorica Ilić and Biljana Randjelović
 
10.07.
Location "Saraj" Resen
21:00
 
FETISHIST (Macedonia)
Production: National Theater Bitola
Text: Michel Tournier (France)
Actor and director: Zdravko Stojmirov
Music: Pece Brada Trajkovski
Scenography: Dragan Angelković, Branko Stojmirov, Zdravko Stojmirov
Lighting master: Goran Petrovski
Sound master: Nikolče Terzievski
 

10.07.
Location "Saraj" Resen
22:30H

NOW IT’S THE TIME (Macedonia)
Production: "Alternative Theater Probaton", Sveti Nikole
Text: Goran Stefanovski
Director: Vlado Denčov
Music: Darko Stanojkov
Lighting, sound: Ivan Gičev
Performers: Stefan Gjorčev, Antonij Gjorđiev
 


11.07.
Location "Saraj" Resen
21:00H

JELENA SAVOJSKA (Montenegro)
Production KIC "Budo Tomović", Center for Culture "Nikola Đurković" from Kotor and Theater CORIFEY from Kolašin.
Text: Marija Sarap
Director: Zoran Rakočević
Performers: Jelena Đukić
Music: Bojan Peko Minić.
 
-Closing and Award Ceremony

Саша Драгиќ, роден на 6 ноември 1960 година во Белград, Србија, е истакнат српски композитор, музички менаџер и продуцент,  со длабоко и трајно влијание врз југословенската и балканската музичка сцена.
Неговото образование опфаќа студии по светска книжевност, право и театарска продукција, што му овозможило да развие мултидисциплинарен пристап кон уметноста. Во 1981 година, Драгиќ ја започнува својата музичка кариера како композитор со три песни за легендарниот пејач Ѓорѓе Марјановиќ. Следната година, на предлог на својот пријател од детството, станува менаџер на групата „У Шкріпцу“, со која постигнува значаен успех.
Во 1985 година, започнува децениска соработка со групата „Бајага и Инструктори“, организирајќи бројни концерти и турнеи низ Југославија. Неговата менаџерска кариера вклучува и соработка со познати имиња како „Рибља Чорба“, „Партибрејкерс“, Рамбо Амадеус и „Последња Игра Лептира“. Драгиќ е заслужен за организација на повеќе од 1500 концерти низ поранешна Југославија.
Како композитор, неговото дело се протега и надвор од границите на Балканот. Во Грција, неговата песна „Што е тоа што нè обединува“, изведена од Јоргос Даларас и групата Pix Lax, стекнува култен статус. Во Португалија, групата Quatro Ventos ја изведува неговата композиција „Adeus Macau“ (Збогум Макао), а во Аргентина, со пејачката на танго изведува дуетот „Otra noche más“ (Уште една ноќ).
Во 2021 година, неговата композиција „Гердан“ ја добива првата награда на Светскиот фестивал во Доха во категоријата етно-поп песни. Во Турција, соработува со Istanbul Strings и продуцентот Гокај, додека во Македонија соработува со уметници како Влатко Јаневски, Тијана Дапчевиќ (песната „Степски волк“), Наум Петрески, Јоце Панов и групата „Бјело Дугме“.
Саша Драгиќ останува значајна фигура во музичката индустрија, препознатлив по својата страст, професионализам и придонес кон развојот на музичката сцена во регионот и пошироко.

Saša Dragić, born on November 6, 1960 in Belgrade, Serbia, is a prominent Serbian composer, music manager and producer, with a deep and lasting influence on the Yugoslav and Balkan music scene.
His education covers studies of world literature, law and theatrical production, allowing him to develop a multidisciplinary approach to art. In 1981, Dragic began his music career as a composer with three songs for legendary singer Djordje Marjanović. Next year, on the suggestion of his childhood friend, he becomes the manager of the group "U škipcu", which achieves significant success.
In 1985, decades of collaboration with the band "Bajaga i Instruktori", organizing numerous concerts and tours through Yugoslavia. His managerial career also includes collaborating with well-known names such as "Riblja Čorba", "Partibrejkers", Rambo Amadeus and "Poslednja igra leptira". Dragic is credited with organizing more than 1500 concerts through the former Yugoslavia.
As a composer, his work extends beyond the borders of the Balkans. In Greece, his song "That what unites us", performed by Yorgos Dalaras and the band Pix Lax, acquires cult status. In Portugal, the Quatro Ventos group is performing its composition "Adeus Macau" (goodbye Macao), and in Argentina, with the tango singer "Otra Noche Más" (another night).
In 2021, his composition "Gerdan" received the first prize at the Doha World Festival in the category of ethno-pop songs. In Turkey, he is collaborating with Istanbul Strings and producer Gokay, while in Macedonia he collaborates with artists such as Vlatko Janevski, Tijana Dapcevic (the song "Steppe Wolf"), Naum Petreski, Joce Panov and the band " Bjelo Dugme ".
Saša Dragić remains an important figure in the music industry, recognizable for his passion, professionalism and contributing to the development of the music scene in the region and beyond.

​Професорот Џејмс Петифер е роден во Херефорд, Велика Британија во 1949 година. Се школув на Кингс Скул Ворчестер, Хартфорд Колеџ Оксфорд и Слободниот Универзитет во Западен Берлин. Тој е соработник на Historisches Seminar Osteuropaische Geschichte на Универзитетот во Цирих, Швајцарија. Бил член на колеџот „Св. Антониј“ во Оксфорд и визитинг професор на Институтот за балкански студии во Солун, а бил и почесен член на Одделот за грчки и византиски студии на Универзитетот во Бирмингем, Велика Британија. Од 2002 до 2006 година бил визитинг професор на Државниот универзитет во Тетово, Република Македонија.
Во 2007 година е истражувачки соработник на Универзитетот Принстон, „Стенли. Џ. Сигер“  Њу Џерси, САД. Од 2000 година до неговото укинување во 2010 година, работел и во Истражувачкиот центар за студии на конфликти на Академијата за одбрана на Велика Британија. Тој е добро познат автор на меѓународно признати дела за регионот, како што се „Новото Македонско Прашање“, „Турскиот Лавиринт“, „Син Водич за Албанија и Косово“, „Косово Експрес“, „Син Водич Бугарија“ и (со Миранда Викерс) „Албанија - од анархија до балкански идентитет“. Нивната книга „Албанското прашање - Преобликување на Балканот“ беше објавена од И.Б. Таурис во САД и Велика Британија во 2007 година. Неговата книга, „Подземната војна на Ослободителната војска на Косово до балканскиот бунт 1948-2001“ беше објавена во 2012 година. Друга публикација беше томот „Албанија и Балканот; Есеи во чест на Сер Реџиналд Хиберт“. Во 2015 година ја објавува збирката трудови (со Том Бјукенен) „Војната на Балканот, конфликтот и дипломатијата пред Првата светска војна“ (И.Б. Таурис, Лондон и Њујорк), од конференцијата на Историскиот факултет на Универзитетот Оксфорд одржана по повод годишнината од Балканските војни 1912-1913 година. Неговата најнова книга е збирка патувања и културна историја, „Се среќаваме во Атлантик Сити, патувања во Њу Џерси на Спрингстин“ (Signal Books, во Велика Британија, Interlink Publishing, во САД).
Во 2018 година беше коорганизатор на одбележувањето на  стогодишнината посветена на професорот Сер Дмитриј Оболенски (1918-2018) на Универзитетот во Оксфорд, а неодамна стана истражувачки соработник на Институтот за православни христијански студии на Универзитетот во Кембриџ.
Со години објавува текстови во лондонскиот „Тајмс“ за Балканот, редовен водител е на радио и телевизија, а моментално пишува за „The Oldie“, „The Times Literary Supplement“, „South Slav Journal“ и други периодични изданија и академски списанија.
Има одржано многу предавања во Обединетото Кралство, САД, Германија, Австрија, Италија, Шведска, Русија, Грција, Турција и балканските земји. Посебно важна е неодамнешна статија „Свац - енигмата на црногорската историја“ (со Аверил Камерон). Неговите дела се преведени на италијански, македонски, грчки, албански, српски, норвешки, црногорски, германски и други јазици.

​Thanasis Triaridis was born in Thessaloniki in 1970. He studied at the Law School of the Aristotle University of Thessaloniki. Over the years, he has pursued a diverse professional career as a copywriter, columnist, lawyer, publishing curator, and documentary screenwriter. His intellectual work is deeply engaged with various dimensions of Western culture, including classical and post-classical epic narrative, tragedy, and philosophical ideas.
He co-published the literary magazine The Potamopoiia (1990–1992) and served as editorial advisor for Mauve (2003–2006). Since 2007, he has curated a series of literary and cultural seminars. In 2008, he founded the publishing house Ball Editions, followed by his involvement in Interprets Editions in 2009, through which his literary works have been published consistently.
Between 1996 and 2001, Triaridis was an active member of the DROM Network, advocating for the social rights of Roma communities. From 1996 onwards, he became actively involved in issues concerning Western political and cultural discourse. His articles have appeared in numerous newspapers, magazines, and digital platforms.
Between 2005 and 2008, he created and coordinated the series Objections, published by Printed Publications, which resulted in the release of six books. Since 2009, he has written extensively on issues related to moral accountability and civic consciousness. In December 2010, he co-signed an appeal to the Greek Ombudsman, advocating for the removal of religious symbols from public spaces. His writings often critique nationalism, religious orthodoxy, totalitarian ideologies, and promote cosmopolitan and humanistic values.
Since 2000, Triaridis has published 38 books in various formats, including narratives and essays. His first novel, The Wind is Whistling in Koupela, marked the beginning of his literary career. In 2005, he released his novel The Melancholy Lemons: The Testament of the Gabed People online, with a print edition following in 2007 — a publication model he has consistently employed since. In 2011, he began publishing The Green Diamonds: The Cowardice of the Polished People, in both electronic and printed forms. All of his works are released under open-access principles, free of copyright restrictions, and may be reproduced in full or in part.
His literary works have been translated into several languages, including English, French, German, and Italian. In addition to prose, he has authored numerous theatrical texts, published both in print and electronically, including: La Ultima Noche or Sharks (2010), Historia de un Amor or Ants (2011), Mengele (2012), Liberté (2013), Égalité (2013), Fraternité (2013), Humlet (2013), Ominos (2013), Zot (2013), Lebensraum (2014), Zyklon or Destiny (2014), and Lacrimosa or The Ultimate (2014).
Several of his plays have been staged in Greece, including: La Ultima Noche or Sharks (directed by Dimitris Yamloglou, featuring Myrto Alikaki and Leonidas Kakouris, PK Theater, Athens, 2012–2013); Historia de un Amor or Ants (co-directed by Triaridis, with Pemi Zouni and Kostas Filippoglou, Olvio Theater, Athens, 2012–2013); Mengele (directed by Kostas Filippoglou, starring Lazaros Georgakopoulos and Myrto Alikaki, Faust Theater, Athens, 2013–2014).

​Танасис Триаридис е роден во Солун во 1970 година. Студирал на Правниот факултет на Аристотеловиот универзитет во Солун. Со текот на годините, ја развива својата разновидна професионална кариера како копирајтер, колумнист, адвокат, куратор за издаваштво и сценарист за документарни филмови. Неговата интелектуална работа е длабоко поврзана со различни димензии на западната култура, вклучувајќи класична и посткласична епска нарација, трагедија и филозофски идеи.
Тој е ко-издавач на книжевното списание „Потамопоја“ (1990–1992) и бил уреднички советник на „Маув“ (2003–2006). Од 2007 година, тој е куратор на серија книжевни и културни семинари. Во 2008 година, ја основа издавачката куќа „Бол едишнс“, по што следува неговото вклучување во „Интерпретс едишнс“ во 2009 година, преку која неговите книжевни дела постојано се објавуваат,
Помеѓу 1996 и 2001 година, Триаридис бил активен член на мрежата DROM, застапувајќи се за социјалните права на ромските заедници. Од 1996 година па наваму, тој активно се вклучува во прашања што се однесуваат на западниот политички и културен дискурс. Неговите статии се објавени во бројни весници, списанија и дигитални платформи.
Помеѓу 2005 и 2008 година, ја создаде и координираше серијата „Приговори“, објавена од „Принтед Пабликејшнс“, што резултираше со објавување на шест книги. Од 2009 година, тој пишува опширно за прашања поврзани со моралната одговорност и граѓанската свест. Во декември 2010 година, тој беше копотписник на апелот до грчкиот омбудсман, залагајќи се за отстранување на религиозните симболи од јавните простори. Неговите дела често го критикуваат национализмот, религиозната ортодоксија, тоталитарните идеологии и промовираат космополитски и хуманистички вредности.
Од 2000 година, Триаридис објави 38 книги во различни формати, вклучувајќи наративи и есеи. Неговиот прв роман, „Ветерот свири во Купела“, го означи почетокот на неговата книжевна кариера. Во 2005 година, го објави својот роман „Меланхоличните лимони: Тестаментот на народот Габед“ онлајн, а печатено издание следеше во 2007 година - модел на објавување што постојано го користи оттогаш. Во 2011 година, започна со објавување на „Зелените дијаманти: Кукавичлукот на полираниот народ“, во електронска и во печатена форма. Сите негови дела се објавени според принципите на отворен пристап, без ограничувања на авторските права и може да се репродуцираат целосно или делумно.
Неговите литературни дела се преведени на неколку јазици, вклучувајќи англиски, француски, германски и италијански. Покрај прозата, тој е автор на бројни театарски текстови, објавени и во печатена и во електронска форма, вклучувајќи: La Ultima Noche или Sharks (2010), Historia de un Amor или Ants (2011), Mengele (2012), Liberté (2013), Égalité (2013), Fraternité (2013), Humlet (2013), Ominos (2013), Zot (2013), Lebensraum (2014), Zyklon или Destiny (2014) и Lacrimosa или The Ultimate (2014).
Неколку од неговите драми се поставени во Грција, вклучувајќи: La Ultima Noche или Sharks (режија: Димитрис Јамлоглу, со Мирто Аликаки и Леонидас Какурис, театар PK, Атина, 2012–2013); Historia de un Amor or Ants (ко-режија на Триаридис, со Пеми Зуни и Костас Филипоглу, театар Олвио, Атина, 2012–2013); Менгеле (режија Костас Филипоглу, со Лазарос Георгакопулос и Мирто Аликаки во главните улоги, театар Фауст, Атина, 2013–2014).

​Проф. д-р Никола Јанкуловски е еден од најистакнатите медицински стручњаци и универзитетски професори во Македонија. Тој е редовен професор по хирургија на Медицинскиот факултет и ректор на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје во два последователни мандати (2016–2020 и 2020–2023).
Роден е на 4 март 1958 година во Ресен. Основното и средното образование ги завршува во Скопје, а студиите на Медицинскиот факултет ги започнува во 1976/77 година. По дипломирањето и завршувањето на лекарскиот стаж во 1984 година, добива стипендија за работа на хируршките клиники во рамки на Универзитетскиот клинички центар. Во 1990 година го положува специјалистичкиот испит по општа хирургија, а во 2009 и супспецијализацијата по абдоминална хирургија. Докторската дисертација ја одбранил во 2002 година, посветена на имунокомпетенцијата при билијарна опструкција.
Во текот на својата медицинска кариера, проф. Јанкуловски постојано е вклучен во напредна хируршка пракса на Клиниката за дигестивна хирургија. Истовремено, активно учествува во образованието на новите генерации лекари – прво како помлад асистент во 1988 година, а потоа преку изборите во наставно-научни звања: асистент (1991), доцент (2004), вонреден професор (2009) и редовен професор (2013).
Се усовршувал во повеќе светски реномирани здравствени и академски институции: Институтот за болести на дигестивниот систем во Белград (1996), Klinik im Park во Цирих (1999), Универзитетскиот медицински центар во Франкфурт (2000), болницата Хенри Мондор во Париз (2001), болниците St. Marks и Hammer Smith – Imperial College во Лондон (2002), AKH Клиниката во Виена (2004), Клиничкиот центар во Љубљана (2008), како и Универзитетската болница Umberto I во Рим (2004).
Неговиот организациски ангажман вклучува директорска позиција на Универзитетската клиника за дигестивна хирургија (2007–2009), по што следува и изборот за декан на Медицинскиот факултет (два мандати, 2009–2013 и 2013–2017), како и изборот за ректор на најстариот и најголем универзитет во земјата – УКИМ.
Проф. д-р Јанкуловски бил член или претседател на низа комисии и тела, меѓу кои: Комисијата за наука при УКИМ, Комисијата за судско-медицински вештачења, Кадровскиот одбор, Управниот одбор на Конгресниот центар на УКИМ – Охрид, Управниот одбор на Комората на вештаци, Комисијата за доделување на награди и признанија, Управниот одбор на Студентската поликлиника и други.
Меѓу неговите стручни и научни активности се вбројуваат членството во Европското здружение на дигестивни хирурзи, Американското здружение на абдоминални хирурзи (ASAS), како и Друштвото на колопроктолози. Автор е на над 150 научни и стручни трудови објавени дома и во странство, два медицински прирачника, и учесник/раководител во пет научноистражувачки проекти.
За своите заслуги, проф. Јанкуловски е добитник на највисоките национални признанија: државната награда „Св. Климент Охридски“ (2013), повелбата „Д-р Трифун Пановски“ од Македонското лекарско друштво (2015), државната награда за животно дело „11 Октомври“ (2015), Орденот на честа и уметност од прв ред на Австрија (2019), како и титулата Витез од Националниот ред за заслуги на Република Франција (2023).
Проф. д-р Јанкуловски со својата научна, едукативна и хируршка дејност оставил значаен белег во современата македонска медицина и високо образование.

​Prof. Dr. Nikola Jankulovski is one of the most prominent medical experts and university professors in Macedonia. He is a full professor of surgery at the Faculty of Medicine and Rector of the University "Sts. Cyril and Methodius" in Skopje for two consecutive terms (2016–2020 and 2020–2023).
He was born on March 4, 1958 in Resen. He completed his primary and secondary education in Skopje, and began his studies at the Faculty of Medicine in 1976/77. After graduating and completing his medical internship in 1984, he received a scholarship to work in the surgical clinics within the University Clinical Center. In 1990, he passed the specialist examination in general surgery, and in 2009, the subspecialization in abdominal surgery. He defended his doctoral dissertation in 2002, dedicated to immunocompetence in biliary obstruction.
 
Throughout his medical career, Prof. Jankulovski has been constantly involved in advanced surgical practice at the Clinic for Digestive Surgery. At the same time, he actively participates in the education of new generations of doctors – first as a junior assistant in 1988, and then through elections to teaching and scientific titles: assistant (1991), assistant professor (2004), associate professor (2009) and full professor (2013).
 
He trained at several world-renowned health and academic institutions: the Institute for Digestive Diseases in Belgrade (1996), Klinik im Park in Zurich (1999), the University Medical Center in Frankfurt (2000), the Henri Mondor Hospital in Paris (2001), the St. Marks and Hammer Smith – Imperial College hospitals in London (2002), the AKH Clinic in Vienna (2004), the Clinical Center in Ljubljana (2008), as well as the Umberto I University Hospital in Rome (2004).
 
His organizational engagement includes the position of director of the University Clinic for Digestive Surgery (2007–2009), followed by the election as dean of the Faculty of Medicine (two terms, 2009–2013 and 2013–2017), as well as the election as rector of the oldest and largest university in the country – UKIM.
 
Prof. Dr. Jankulovski was a member or president of a number of committees and bodies, including: the UKIM Science Committee, the Forensic Medical Expertise Committee, the Personnel Committee, the Board of Directors of the UKIM – Ohrid Congress Center, the Board of Directors of the Chamber of Experts, the Commission for Awarding Awards and Recognitions, the Board of Directors of the Student Polyclinic and others.
 
His professional and scientific activities include membership in the European Association of Digestive Surgeons, the American Association of Abdominal Surgeons (ASAS), as well as the Society of Coloproctologists. He is the author of over 150 scientific and professional papers published at home and abroad, two medical manuals, and a participant/leader in five scientific research projects.
 
For his merits, prof. Jankulovski is the recipient of the highest national awards: the state award "St. Kliment Ohridski" (2013), the charter "Dr. Trifun Panovski" from the Macedonian Medical Society (2015), the state award for lifetime achievement "October 11" (2015), the Order of Honor and Art of the First Class of Austria (2019), as well as the title of Knight of the National Order of Merit of the Republic of France (2023).
 
Prof. Dr. Jankulovski, with his scientific, educational and surgical activities, left a significant mark on modern Macedonian medicine and higher education.

Професорот Љубомир Кекеновски ги стекнал своите академски звања — диплома (БА), магистратура по јавна администрација (МПА) и докторска титула по економски науки — на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје.
Докторската дисертација ја одбранил на тема „Новите позиции на јавниот сектор со посебен акцент на трансформациите на јавниот сектор во Република Македонија“, при Економскиот факултет на истиот универзитет.
Своето професионално и академско усовршување го надградувал и преку бројни студиски престои во областа на јавниот сектор, меѓу кои: Институтот за јавни и приватни партнерства во Вашингтон, Летното училиште за јавни избори во Полска, Меѓународниот центар за јавни претпријатија во Словенија, како и универзитетите Сорбона во Париз и Рен, каде што делувал како професор гостин. Автор е на бројни научни трудови и четири книги посветени на проблематиката на јавниот сектор и е активно ангажиран во граѓанскиот (НВО) сектор.
Како автор и координатор на меѓународни и домашни проекти, посебно се издвојуваат следниве: „Долгорочна стратегија за модернизација на јавниот сектор во Република Македонија“, „Програма за трансформација на јавната инфраструктура во Република Македонија“ и „Трансакциски трошоци во балканските земји – компаративни анализи“.
Во 2008 година, како добитник на престижната Фулбрајтова стипендија, престојувал на престижниот Масачусет институт за технологија (MIT Sloan School of Management) во Кембриџ, САД. Покрај тоа, професорот Кекеновски има значајно институционално искуство, меѓу другото како: претседател на Антимонополската комисија (1999–2000), член на Економскиот совет при Владата на Република Македонија (2002–2008), претседател на Советот на гувернери на Народната банка на Република Македонија (2000–2007, како надворешен член), како и декан на Економскиот факултет при УКИМ (2009–2010). Од 2009 година е економски советник на Претседателот на Република Македонија.
Во моментов, тој е редовен професор по економија на јавниот сектор, индустриска политика и економска социологија на Економскиот факултет при Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје. Неговите научни и истражувачки интереси се фокусирани на: управување со јавни и заеднички добра, енергетска економија и геоекономија, социјални и технолошки иновации, трансакциски трошоци, економија на културата, циркуларна  економија и сродни области. Тој е актуелен претседател на Научниот комитет на Академија Балканика Еуропеана.

 

​Professor Ljubomir Kekenovski has earned his BA, MPA and Ph.D in Economics at the University “St Ciril and Methodius” in Skopje. 
His Doctoral Theses was "The new positions of the public sector with special inside of public sector transformations in Republic of Macedonia" at the University St Cyril and Methodius" - Skopje University.  
He had several studies in the public sector areas: Institute for Public and Private Partnerships-Washington; Summer school for public choices, Poland; International Center for Public Enterprises, Slovenia; University of Sorbonne, Paris and University of Rennes as a visiting professor. He published many articles and 4 books on the problematic of public sector and is very active in the area of NGO Sector. 

Also, he developed as author and coordinator international and domestic projects. Most important are: "Long-term strategy for modernization of the Public sector in R. Macedonian", "Program for transformations of the public infrastructure in R. Macedonian”; Transaction cost in the Balkan countries – comparative analyses.
He was Fulbright Scholar 2008 at MIT Sloan School-Cambridge, MA, and USA; Also, he has experiences as fist president of the Anti-monopoly Commission 1999/2000; Member of Economic council of the Government 2008-2002; President of the Council of Governors of the National Bank of the Republic of Macedonia (external members 2000-2007); Also, he was a Dean of the Faculty of Economics-Skopje at UKIM.  2009-2010; He is an economic advisor of the president of the Republic of Macedonia, since 2009.

The present position is professor of Public sector Economics, Industrial policy and Economic sociology at the St Cyril and Methodius University-Faculty of Economics-Skopje. The focus of interest and expertise are in: management with the public and common goods, energy economics and geo-economics, social and technical innovations, transaction cost and economics of culture, circular economy etc. He is the current chairman of Science Committee of Academia Balkanica Europeana.

​Исмаил Кадаре, една од најмоќните и највлијателни фигури во албанската и европската книжевност, е роден на 28 јануари 1936 година во древниот град Гирокастра – познат и како „Сребрениот град“, чија автентична архитектура и стрмни калдрмни улички подоцна ќе остават длабок траг во визуелната симболика на неговата проза. Љубовта кон поезијата ја пројавил уште на дванаесетгодишна возраст, но вистинскиот меѓународен пробив го оствари со романот Генералот на мртвата армија (1963), кој веднаш го привлече вниманието кон Албанија и нејзиниот автор, и подоцна беше преведен на повеќе од 45 јазици.
Своето високо образование го започна на Универзитетот во Тирана, а потоа продолжи со студии на престижниот Литературен институт „Максим Горки“ во Москва, во време кога Албанија сè уште беше цврсто поврзана со Советскиот Сојуз. Меѓутоа, по политичкиот раскол меѓу Тирана и Москва во шеесеттите години, Кадаре се оддалечи од шаблоните на социјалистичкиот реализам и го изгради својот особен стил, обележан со длабоки историски алузии, митолошки мотиви и алегориски наративи, со кои ги истражуваше темите на моќта, тиранијата и човечката природа.
Во текот на својата плодна кариера создаде импресивен книжевен опус. Меѓу најзначајните дела се издвојуваат: Кронологија во камен (1971), полуавтобиографски опис на детството во Гирокастра; Тврдината (1970), приказна за отпорот на Скендербег против Отоманската империја; Палатата на соништата (1981), длабоко алегориско дело за тоталитаризмот, кое беше забрането во Албанија; како и романите Триарочниот мост, Досието Х, Пирамидата, Покорената, Несреќниот гала, Несреќата, и автобиографскиот Куклата (2015), кој претставува омаж на неговата мајка и сеќавање на Гирокастра и Москва.
Во времето на владеењето на Енвер Хоџа, Кадаре вешто ги избегнуваше ограничувањата на цензурата, користејќи митови, легенди, параболи и двосмислени алузии. На тој начин успеваше да допре до јавноста, без да влегува во отворена конфронтација со режимот. Сепак, со зголемените притисоци, во 1990 година – кога беше составена листа на интелектуалци за апсење – побара политички азил во Франција. Живееше во Париз, но често се враќаше во Тирана, непосредно пред падот на комунистичкиот режим.
Кадаре остави длабока трага и на меѓународната сцена. Во 2005 година ја доби Меѓународната Букерова награда, а потоа следуваа и други признанија: Наградата на принцот од Астурија (2009), Ерусалимската награда за слобода (2015), Нејштат наградата (2020), наградата Пар Киев–Ќиунг-ни (2019), меѓу многу други. Во Франција беше одликуван со титулата „Командант на Легијата на честа“ и избран за член на Француската академија за морални и политички науки.
Кадаре почина во 2024 година во Тирана, на 88‑годишна возраст. Зад себе остави повеќе од 80 дела преведени на над 40 јазици – со кои силно и проникливо ја пренесува историјата, културните дихотомии и трагедиите на Албанија и на целиот Балкан. Неговите романи и есеи остануваат трајни сведоштва за човековата потрага по слобода и правда, и за литературата како моќен инструмент на пркос, спознание и колективно сеќавање.

​Ismail Kadare, one of the most powerful and influential figures in Albanian and European literature, was born on January 28, 1936, in the ancient city of Gjirokastra – also known as the “Silver City”, whose authentic architecture and steep cobblestone streets would later leave a deep mark on the visual symbolism of his prose. He showed a love for poetry at the age of twelve, but his real international breakthrough came with the novel The General of the Dead Army (1963), which immediately attracted attention to Albania and its author, and was later translated into more than 45 languages. He began his higher education at the University of Tirana, and then continued his studies at the prestigious Maxim Gorky Literary Institute in Moscow, at a time when Albania was still firmly connected to the Soviet Union. However, after the political split between Tirana and Moscow in the 1960s, Kadare moved away from the templates of socialist realism and developed his own distinctive style, marked by deep historical allusions, mythological motifs and allegorical narratives, with which he explored themes of power, tyranny and human nature. During his prolific career, he created an impressive literary oeuvre. Among the most significant works stand out: Chronology in Stone (1971), a semi-autobiographical account of his childhood in Gjirokastra; The Fortress (1970), a story of Skanderbeg's resistance against the Ottoman Empire; The Palace of Dreams (1981), a deeply allegorical work on totalitarianism, which was banned in Albania; as well as the novels The Three-Arched Bridge, The X-Files, The Pyramid, The Conquered, The Unhappy Gala, The Accident, and the autobiographical The Doll (2015), which is a tribute to his mother and a memory of Gjirokastra and Moscow.
During the reign of Enver Hoxha, Kadare skillfully evaded the restrictions of censorship, using myths, legends, parables and ambiguous allusions. In this way, he managed to reach the public without entering into open confrontation with the regime. However, with increasing pressure, in 1990 – when a list of intellectuals was drawn up for arrest – he sought political asylum in France. He lived in Paris, but often returned to Tirana, shortly before the fall of the communist regime.
Kadare also left a deep mark on the international scene. In 2005, he won the International Booker Prize, and other accolades followed: the Prince of Asturias Prize (2009), the Jerusalem Freedom Prize (2015), the Neustadt Prize (2020), the Pair Kiev–Kiung-ni Prize (2019), among many others. In France, he was awarded the title of "Commander of the Legion of Honor" and elected a member of the French Academy of Moral and Political Sciences. Kadare died in 2024 in Tirana, at the age of 88. He left behind more than 80 works translated into over 40 languages ​​– with which he powerfully and insightfully conveys the history, cultural dichotomies and tragedies of Albania and the entire Balkans. His novels and essays remain enduring testimonies to the human quest for freedom and justice, and to literature as a powerful instrument of defiance, knowledge and collective memory.

Брајан Мајклс е актер, театарски и оперски режисер, роден на 12 април 1948 година во Лондон. Од 1973 година живее и твори во Германија. Израснат во лондонската населба Кингсбери, тој ги изучува филозофските дисциплини на Универзитетот во Сасекс, со посебен интерес за германската филозофија и мотивот за културно сеќавање, поттикнат од желбата да ја истражи драматичната судбина на европската еврејска заедница по Втората светска војна. 

Со основањето на „Il Teatro Siciliano“ во Франкфурт во 1978 година, Мајклс го воспоставува првото здружение на имигрантски театар во тогашна Западна Германија, создавајќи нов културен мост меѓу различни заедници и форми на изразување. Неговата концептуална ориентација кон телото како основен инструмент на актерскиот израз се манифестира преку иновативниот пристап „мислење со телото“, кој целосно го редефинира односот меѓу интелектот и физичката изведба. 

Во 1981 година, основањето на ансамблот „I MACAP“, инспирирано од традицијата на commedia dell’arte, претставува нов творечки поттик во неговата кариера. Режисерското остварување на „Одисеја“ во 1984 година, реализирано во Државниот театар во Штутгарт со вклученост на млади имигранти, го утврдува Мајклс како водечка фигура во современиот германски театар со конкретно социјално и културно влијание. Овој проект го отвора патот за над 40 оперски продукции кои тој ги реализира, вклучувајќи дела како „Мадам Батерфлај“ од Пучини, како и сценската интерпретација на „Ернани“ од Верди на Фестивалот во Брегенц (1987) и барокни остварувања на Скарлати на фестивалот во Инсбрук (1995), па дури и експериментално-авангардни соработки како „ Yellow Shark“ со Френк Запа и „Ensemble Modern“. 
​
Паралелно, Мајклс успешно ги изведува театарските дела ширум Европа и надвор од неа – во Грац, Париз, Тел Авив, Рамала, Њујорк и Лос Анџелес. Во 2001 година, непосредно по трагичните настани во Њујорк, ја поставува драмата „Убиство“ од Ханох Левин во Лос Анџелес, што дополнително ја зацврстува неговата меѓународна позиција. Во 2017 година, неговата режија на „Лисистрата“, изведена во античкиот амбиент на Пафос како дел од програмата на Европската културна престолнина, ја потенцира неговата способност да конципира театарски искуства во локациски контекст. 
​
Во 2019 година, со проектот „Во потрага по тишината“, тој го истражува историското и културното исчезнување на еврејската заедница во Полска преку мултимедијални средства – перформанс, видео и музика. Од 1994 до 2013 година, Мајклс се посветува на педагошката дејност како професор по актерство и режија на Фолкванг Универзитетот за уметности во Есен. Таму ги развива и споделува своите методи во областа на „мислење со телото“, воспоставувајќи партнерства со Академијата во Шангај, како и со музичките институции во Битом и Катовице, Полска. 
​
По завршувањето на академскиот ангажман, тој продолжува како слободен уметник, со особено значаен придонес во Полска, како гостин професор на Музичката академија во Катовице, каде заедно со проф. Надја Кеван го усовршува својот иновативен педагошки модел. 
​
Во последните години, неговите проекти се движат кон хибридни форми што ја бришаат границата меѓу инсталацијата, перформансот и музичката театарска уметност – создавајќи простор за постојани трансформации и „учење преку телото“, како што тој инсистира дека актерот најискрено го доживува и усвојува. Како резултат на тоа, Мајклс останува еден од најиновативните и највлијателните автори на современата европска сцена, кој, преку длабок интеркултурен ангажман и телесно-филозофски пристап, ги сплотува традицијата и експериментот во една нова уметничка синергија.

Brian Michaels is an actor, theater and opera director, born on April 12, 1948, in London. Since 1973, he has lived and worked in Germany. Raised in the London suburb of Kingsbury, he studied philosophy at the University of Sussex, with a particular interest in German philosophy and the theme of cultural memory, driven by a desire to explore the dramatic fate of the European Jewish community after World War II.
​
With the founding of “Il Teatro Siciliano” in Frankfurt in 1978, Michaels established the first immigrant theater association in what was then West Germany, creating a new cultural bridge between diverse communities and forms of expression. His conceptual orientation toward the body as the primary instrument of actorly expression is manifested through the innovative approach of “thinking with the body,” which completely redefines the relationship between intellect and physical performance.

In 1981, the founding of the ensemble “I MACAP,” inspired by the tradition of commedia dell’arte, marked a new creative impetus in his career. His directorial achievement of “The Odyssey” in 1984, staged at the State Theater in Stuttgart with the involvement of young immigrants, solidified Michaels as a leading figure in contemporary German theater with significant social and cultural impact. This project paved the way for over 40 opera productions he realized, including works such as Puccini’s “Madame Butterfly,” as well as the stage interpretation of Verdi’s “Ernani” at the Bregenz Festival (1987) and baroque works by Scarlatti at the Innsbruck Festival (1995), and even experimental avant-garde collaborations like “Yellow Shark” with Frank Zappa and the Ensemble Modern.

​Simultaneously, Michaels successfully staged theatrical works across Europe and beyond – in Graz, Paris, Tel Aviv, Ramallah, New York, and Los Angeles. In 2001, immediately following the tragic events in New York, he directed Hanoch Levin’s play “Murder” in Los Angeles, further cementing his international standing. In 2017, his direction of “Lysistrata,” performed in the ancient setting of Paphos as part of the European Capital of Culture program, highlighted his ability to conceptualize theatrical experiences within a site-specific context.

​ In 2019, with the project “In Search of Silence,” he explored the historical and cultural disappearance of the Jewish community in Poland through multimedia means – performance, video, and music. From 1994 to 2013, Michaels dedicated himself to teaching as a professor of acting and directing at the Folkwang University of the Arts in Essen. There, he developed and shared his methods in the field of “thinking with the body,” establishing partnerships with the Academy in Shanghai, as well as with music institutions in Bytom and Katowice, Poland.

​After completing his academic engagement, he continued as a freelance artist, with a particularly significant contribution in Poland as a guest professor at the Music Academy in Katowice, where he refined his innovative pedagogical model alongside Prof. Nadja Kevan.
​ In recent years, his projects have moved toward hybrid forms that blur the boundaries between installation, performance, and musical theater art – creating space for constant transformations and “learning through the body,” as he insists that the actor most authentically experiences and adopts. ​As a result, Michaels remains one of the most innovative and influential figures on the contemporary European stage, who, through deep intercultural engagement and a body-philosophical approach, merges tradition and experiment into a new artistic synergy.

Жирито во состав: Гоце Ристовски, претседател, Трајче Кацаров и Елена Трајковска, членови, ги додели годинешните награди:

• Наградата Актер на Европа за годишно остварување, што од годинава ќе го носи името на легендарниот македонски актер Мето Јовановски, долгогодишен претседател на интернационалното жири на фестивалот Актерот на Европа, и е доделена на Биљана Ѓуровиќ, од Белград, Србија, за улогата во авторскиот проект „Шекспирови сонетни раковети“, според мотиви од великанот на светската литертура и театар, Вилијам Шекспир. 

 

• Наградата од публиката  ја понесе Иван Перковиќ за улогата во претставата „Светозар Трети“, текст Љиљана Браловиќ, режија Михаило Костадинов, продукција НАС театар, Босна и Херцеговина.

 

• Наградата Жак Лакариер  и припадна на Оља Лопушански, Холандија, за претставата „Женски разговори“, работена по текст на Душан Радовиќ, во режија на Маргарета Табороши.

 

• Наградата за најдобар драмски текст му беше доделена на Зоран Пејковски за драмскиот ораториум „Ваташа“.

 

• Наградата „Преспански Дионис“ му припадна на Игор Ангелов за улогата во претставата „Сите најубави работи“ работена според мотиви од Данкан Мекмилан, во режија на Дејан Пројковски.

​

• Награда за најдобра претстава во целина ја освои претставата „Арка–бокс“, авторски проект на Ментор Зуберај, во продукција на  АКТ, Приштина, Косово. 

Честитки!

The jury consisting of: Goce Ristovski, president, Trajce Kacarov and Elena Trajkovska, members, awarded this year's awards:

• Тhe Actor of Europe award for annual achievement, which from this year will bear the name of the legendary Macedonian actor Meto Jovanovski, long-term president of the international jury of the festival Actor of Europe, was awarded to Biljana Djurović, from Belgrade, Serbia, for the role in the author's project "Shakespeare's Sonnet Handshakes", based on motives from the great of world literature and theater, William Shakespeare.

 

• The audience award went to Ivan Perković for his role in the play "Svetozar the Third", text by Ljiljana Bralović, directed by Mihailo Kostadinov, produced by NAS Theater, Bosnia and Herzegovina.

 

• The Jacques Lacarrier award went to Olja Lopušanski, the Netherlands, for the play "Women's Conversations", based on the text of Dušan Radović, directed by Margareta Taboroshi.

 

• The prize for the best dramatic text was awarded to Zoran Pejkovski for the dramatic oratorio "Vatasha".

 

• The "Prespa Dionysus" award went to Igor Angelov for his role in the play "All the most beautiful things" based on motifs by Duncan McMillan, directed by Dejan Projkovski.

 

• The award for the best play as a whole was won by the play "Arka-box", an author's project by Mentor Zuberaj, produced by AKT, Pristina, Kosovo.

Congratulations!