МАРСЕЛ БОЗОНЕ – АКТЕР НА ЕВРОПА 2017 Импресиониран од филмот и филозофијата, Марсел Бозоне (Marcel Bozonnet) го открива театарот во текот на школувањето со Мишел Прине (Michel Pruner) и Жан Мезонав (Jean Maisonnave) - од основно училиште до Универзитет - почнувајќи во Организацијата за млади и спорт каде се сретнува со Морис Мазуел (Maurice Masuelle) кој го обучуваза актер аматер притоа запознавајќи го со автори како што се Жан Тардjе (Jean Tardieu), Бертолд Брехт (Bertoit Brecht), Симон де Бовоар (Simon de Beauvoir), Мари-Жо Гро (Marie-Jo Gros), балерина која ќе одигра значајна улога во кариерата на Марсел Бозоне, и поетот Франсоа Доминик (François Dominique). Во 1966 г. на фестивалот „Ноќите на Бургоњ“ (Nuits de Bourgogne), се среќава со Виктор Гарсиа (Victor Garcia), авангарден уметник, кој му ја доверува улогата на Еману (Emanou) во „Гробишта за коли“ (Cimetière des voitures) од Арабал (Arrabal). Марсел Марешал (Marcel Maréchal) го забележува за време на претставата и му понудува да се придружи на неговата екипа во Лион каде полека ќе стекне практично сценско искуство. Тој игра во текстови од Жан Вотие (Jean Vauthier), Луи Гију (Louis Guilloux), Пол Клодел (Paul Claudel) и Шекспир. Две години подоцна, Марсел Бозоне оди во Париз каде го продолжува своето образование со балерината Лора Шелин (Laura Sheleen), ученичка на Марта Граам (Martha Graham), со која тој ја засакува американската школа и го засакува танцот кој создава спокој, мир, флексибилност и опуштеност што го одушевува и му вдахнува инспирација за неговата актерска улога. Во 1968 г. се спријателува со Ален Кромбек (Alain Crombecque), се среќава со Патрис Шеро (Patrice Chéreau) кој му понудува да игра во неговата претстава „Војниците на Јакоб Ленц“ (Soldats de Jacob Lenz). Во овој период, Марсел Бозоне се запознава и со Жан-Мари Вилежие (Jean-Marie Villegier) и Франсоа Рењо (François Regnault) кои му овозможуваат од близу да се соочи со театарскиот свет. Така ќе успеа да ги координира своите филозофски и книжевни интересирања со историјата на театарот. Следат убави артистички средби: Валер Новарина (Valère Novarina), Жан-Луи Жакопен (Jean-Louis Jacopin), актерите комичари Татјана Мушкина (Tatiana Moushkine), Пиер Табар (Pierre Tabard) и Катрин Селер (Catherine Sellers) кои го прифаќаат и подржуваат. Тој станува помошник на Роже Блен (Roger Blin) во неговата интерпретација на Магбет од Шекспир. Во 1982 г. Марсел Бозоне, на барање на Жак Тожа (Jacques Toja), ја вклучува артистичката екипа од театарот Француска Комедија (Comédie Française) како гост за да го интерпретира Виктор, во „Виктор или моќните деца“ на Роже Витрак (Roger Vitrac), поставена на сцена од Жан Бушо (Jean Bouchaud). Станува член на трупата во 1986, година кога го игра Антиох во „Беренис“ од Расин, под раководство на Клаус-Мишел Грубер (Klaus-Michaël Grüber). Тој се појавува исто така и во Сина, Балкон, Учени жени, Златна глава, Торквато Тасо, Животот на Галилео, Вообразениот болен и Вљубениот доктор, Берберот од Севилијаи почнува да се занимава со театарсја организација и педагогија. Во почетокот на 80-те години, Марсел Бозоне се запознава со Ерик Бланш (Eric Blanche) и во својот роден град Семур-ан-Оксоа (Semur-en-Auxois) го отвора театарскиот фестивал „Отворена претстава“ (Scènes en découverte) кој трае од 1983 до 1991. Ова искуство се покажува как темелно за Марсел Бозоне. Од 1979 до 1984 е професор по сценска изведба во школата на ул. Бланцхе (денес ЕНСАТТ). Назначен е за директор на Високиот државен конзерваториум за драмска уметност во јануари 1993 г. и тогаш ја напушта Француската комедија. Функцијатаја врши до јули 2001. Додека е на таа функција се залага за вокалниот и телесен труд отворајќи две нови одделеленија:Танц, под раководство на Каролин Маркаде (Caroline Marcadet) и Песна, под ракводство на Ален Заепфел (Alain Zaepffel). Отвора, исто така, атеље со желба да се запознае со различни пристапи во театарската педагогија (Кlaus Michael Grüber, Piotr Fomenko, Gregory Motton…). Го поврзува Конзерваториумот со други две школи: ЛА ФЕМИС и Декоративна уметност. Во 2001 е назначен за главен управник на Француската комедија, и останува до 2006 година. Во текот на овие години ја следи мисијата на Француската комедија програмирајќи класичен репертоар и ја отвора салата Ришелие (Richelieu) за современи автори, примајќи ги на тој начин во репертоарот Мари Диај (Marie Diaye) и Валер Новарина (Valère Novarina). Неговиот мандат е одбележан со покани на големите меѓународни режисери како Боб Вилсон (Bob Wilson), Пјотр Фиаменко (Piotr Fiamenko) и Анатоли Василјев (Anatoli Vassiliev), како и со ангажирањето на првиот црн артист во групата на Француската комедија: Бејкери Сангаре (Bakary Sangaré). Ја поставува на сцена во салата Ришелие претставата „Тартиф“од Молиер во мај 2005 г. и „Разврат“ од Пасолини во театарот Vieux Colombier во јануари 2007 г. Во 2006 г. Марсел Бозоне ја формира својата компанија „ Патувачкa артистичка трупа“ (Comédiens voyageurs) со која престојува во Домот на културата во Амиен од 2007 до 2014 г. Тој прави турнеи низ Африка, Алжир, на Арапскиот полуостров и Средниот Исток со поетски читања од арапско-муслиманската, француската и алжирската книжевност. Ја режира претставата „Жаки“ од Елфрид Јелинек (Elfriede Jelinek) со Жудит Хенри (Judith Henry) и „Да се вратиме на улицата“ (Rentrons dans la rue) според текстови од Виктор Иго и Антонен Арто (Antonin Artaud), претстава изведувана во гимназиите во кои и самиот учел. Потоа ја прикажува претставата „Бајбарс“ (Baïbars), јаничар кој станува султан, според романот на Бајбарс, приказна од арапско-муслиманската литература. По „Чоколадо, црнец кловн“, претстава изведена во 2012 г. според текстот на историчарот Жерар Ноариел (Gerard Noiriel), првиот артист црнец на француската сцена го претставува кулоарот на бегалците од Мишел Ажие (Michel Agier) и Катрин Портвен (Catherine Portevin)во март 2013 во Домот на културата во Амиен, потоа на турнеа во Департманот на Сом (Somme). Во 2014 г. во рамките на Фестивалот на Франкофоните во Лимузен (Limousin), во соработка со музичарот Ришар Дубелски (Richard Dubelski), изготвува театарско музички проект со шеесетина аматери: Никогаш моето срце не се откажа од добронамерноста кон градот Алеп. Негово последно и актуелно дело, „Востание (а)“ што го подготви со актерката Валери Древил (Valérie Dreville) и музичарот Ришар Дубелски е прикажано во октомври 2015 г. во Домот Метало (Metalolos) во Париз. | MARCEL BOZONNET ACTOR OF EUROPE 2017 Passionné de cinéma et de philosophie, Marcel Bozonnet découvre le théâtre durant sa scolarité avec Michel Pruner et Jean Maisonnave (de l’école primaire à l’Université) en passant par l’organisme de la Jeunesse et Sports où il rencontre Maurice Masuelle qui le prépare à être un comédien amateur éclairé (il lui fait découvrir des auteurs comme Jean Tardieu, Bertolt Brecht, Simone de Beauvoir), Marie-Jo Gros, danseuse qui aura une grande importance pour Marcel Bozonnet, et le poète François Dominique. En 1966 il rencontre, à l'occasion du festival des Nuits de Bourgogne, Victor Garcia, artiste d’avant-garde, qui lui fait interpréter le rôle d'Emanou dans Le Cimetière des voitures d'Arrabal. Marcel Maréchal le remarque lors de cette représentation et lui propose de rejoindre sa troupe à Lyon où il va peu à peu faire l’expérience de la pratique de la scène et de la camaraderie théâtrale. Il interprète des textes de Jean Vauthier, Louis Guilloux, Paul Claudel et Shakespeare. Deux ans plus tard, Marcel Bozonnet monte à Paris où il poursuit sa formation avec la danseuse Laura Sheleen, élève de l'Ecole de Martha Graham, avec laquelle il s'imprègne de l’école américaine en s’initiant à une danse qui repose sur le calme, la tranquillité, la souplesse, la respiration qui lui plait énormément et dont il s’inspire pour son jeu d’acteur. En 1968, il se lie d’amitié avec Alain Crombecque et rencontre Patrice Chéreau qui lui propose de jouer dans sa mise en scène des Soldats de Jacob Lenz. Dans cette même période, Marcel Bozonnet fait aussi la connaissance de Jean-Marie Villégier et François Regnault qui lui permettent d’appréhender au plus près le monde du théâtre. C’est ainsi qu’il pourra conjuguer ses aspirations philosophiques et littéraires avec l’Histoire du théâtre. Les belles rencontres artistiques vont se poursuivre : Valère Novarina, Jean-Louis Jacopin et les comédiens Tatiana Moukhine, Pierre Tabard et Catherine Sellers qui l’accueillent et le soutiennent. Il devient aussi l'assistant de Roger Blin pour sa création de Macbeth de Shakespeare. En 1982, Marcel Bozonnet, à la demande de Jacques Toja, intègre la troupe de la Comédie Française comme pensionnaire pour interpréter Victor, dans Victor ou les enfants au pouvoir de Roger Vitrac, mis en scène par Jean Bouchaud. Il devient sociétaire en 1986, année où il interprète Antiochus, dans Bérénice de Racine, sous la direction de Klaus-Michaël Grüber. Il se produit également dans Cinna, Le Balcon, Les Femmes Savantes, Tête d'Or, Torquato Tasso, La Vie de Galilée, Le Médecin malgré lui et Le Médecin Volant, Le Barbier de Séville. Responsable d'institutions et pédagogue Au début des années 1980, Marcel Bozonnet rencontre Eric Blanche avec qui il va créer dans sa ville natale, Semur-en-Auxois, le festival de théâtre « Scènes en découverte » qui dure de 1983 à 19891. Cette expérience est fondatrice pour Marcel Bozonnet. De 1979 à 1984, il met en pratique sa passion pour la pédagogie théâtrale en tant que professeur d’interprétation à l’école de la rue blanche (aujourd’hui ENSATT). Il est nommé directeur du Conservatoire National Supérieur d'Art Dramatique en janvier 1993 et quitte alors la Comédie Française. Il occupe cette fonction jusqu’en juillet 2001. À ce poste, il s’emploie à défendre le travail vocal et corporel en créant deux nouveaux départements : Danse, dirigé par Caroline Marcadet, et Chant, dirigé par Alain Zaepffel. Il y développe aussi des ateliers en faisant appel à des intervenants étrangers toujours dans ce désir de faire se rencontrer différentes approches de pédagogies théâtrales. (Klaus Michaël Grüber, Piotr Fomenko, Gregory Motton…). Il met aussi en relation le Conservatoire avec deux autres écoles : la FEMIS et Les Arts décoratifs. En 2001, il est nommé administrateur général de la Comédie-Française, poste qu’il occupe jusqu’en 2006. Durant ces années, il poursuit la mission de la Comédie-Française en programmant un répertoire classique et ouvre également la salle Richelieu à des auteurs contemporains en faisant notamment entrer au répertoire Marie NDiaye et Valère Novarina. Sa mandature est marquée par l’invitation de grands metteurs en scène internationaux comme Bob Wilson, Piotr Fiomenko, ou Anatoli Vassiliev, ainsi que par l’engagement du premier artiste noir au sein de la troupe de la Comédie Française : Bakary Sangaré. Il met en scène pour la salle Richelieu Le Tartuffe ou l’imposteur de Molière en mai 2005 et Orgie de Pasolini au Vieux Colombier en janvier 2007. En 2006, Marcel Bozonnet crée sa compagnie « Les Comédiens voyageurs » avec laquelle il est en résidence à la Maison de la Culture d’Amiens de 2007 à 2014. Il poursuit une tournée en Afrique, en Algérie, dans la péninsule arabique et au Moyen-Orient avec des lectures de poèmes de la littérature arabo-musulmane, française et algérienne. Il met en scène Jackie de Elfriede Jelinek avec Judith Henry et Rentrons dans la rue ! à partir de textes de Victor Hugo et d’Antonin Artaud, spectacle présenté en décentralisation dans les gymnases des établissements scolaires, dont il est aussi l’interprète. Il met ensuite en scène Baïbars, le mamelouk qui devint sultan, à partir du Roman de Baïbars, un conte de la littérature arabo-musulmane. Après Chocolat, clown nègre créé en février 2012, d’après un texte de l’historien Gérard Noiriel sur le premier artiste noir de la scène française, il présente Le couloir des exilés de Michel Agier et Catherine Portevin en mars 2013 à la Maison de la Culture d’Amiens, puis en tournée dans le département de la Somme. En 2014, dans le cadre du Festival des Francophonies en Limousin, il crée en collaboration avec le musicien Richard Dubelski un projet théâtral et musical avec une soixantaine d’amateurs : Jamais mon cœur n’a retiré sa bienveillance à la ville d’Alep. Sa dernière création en date, Soulèvement(s), qu’il crée avec l’actrice Valérie Dréville et le musicien Richard Dubelski est représentée en octobre 2015 à la Maison des Métallos à Paris. |
0 Comments
Leave a Reply. |
Text from Jacques Lacarrière, spiritual founder of Actor of Europe, published in Figaro, Paris, 2003 for the First edition of the Festival.
Archives
June 2024
Categories |